Tamam hep kendi basının çaresine kolaylıkla bakabilen biriydim,
Üniversiteden mezun olduktan sonra 5 yıl boyunca kendi isteğimle yalnız yaşadım, yüksek lisansa gece yarilari ıssız yollardan gelerek devam ettim. Berbat bir evlilikten sağ çıkmayı başardim.
19 litrelik damacanalari 3. Kattaki daireme kucağımda çıkardım. Tabi karşılığında iflah olmaz bel ağrıları edindim ama apar topar ev tutunca asansör lüksü son sıralarda yer alıyor.
Daha neler neler.
Hepsi tamam...
Ama sadece arabamin ufak tefek eksikleri için servise gittiğimde kendimi bir garip hissediyorum.
Tıpkı şu an arabanın yağ değişimini bekledigimde olduğu gibi.
Bir erkeğin yaptığı pek çok şeyi ben de yapabiliyorum ama ay yok bu araba tamiriyle ugrasmayi hiç hiç sevmiyorum...
bu da geçer, insan alışır, alışıyor.
YanıtlaSilDeğil mi ama? :))
Sil