Sonunda haftalardir planladığım ama bir türlü adım atamadigim şeyi gerçekleştirdim. Hafta sonu güzel bir spor salonuna kayıt yaptirdim ve istekle gitmeye başladım. Yapılan vücut analizinde sonuçlar rahmin ettiğim üzre pek de parlak çıkmadı. Ama olsun en azından başladım ya kısa zamanda toparlarim diye düşünüyorum. Hayatımda hiç bu kiloyu görmemiştim ve haliyle kendime yakıştırmiyorum. Anneyle yaşamanın artık kilo olarak dayanılmaz agirligini yaşıyorum. Iki sabahtir benim bucur okula gittikten sonra kendimi atıyorum. 20 dakika koşarak başlıyorum. O teri atmak bana nasıl iyi geliyor anlatamam. Yapmaktan hoşlandigim herseyde dediğim gibi neden daha önce başlamadım??? hiç kilo vermesem bile sırf daha dayanıklı bir bedene sahip olabilmek için bile devam etmem gerektiğini düşünüyorum.
Bu sabah daha önce hiç yapmadığım birşey yaptım. Yapmışım demek daha dogru olur sanirim. Saatin alarmıni dün farklı bir saate ayarlamıştim. Ve ne oldu? Sabah oğlumun servisi eve yaklaştığında aşağı inmemiz için telefonu hep caldirir, servis soforu caldirdiginda uyandım. 3 dakika içinde altını bile açmadan -neyse ki- akşamdan hazirladigim şort ve tişörtunu giydirip hoop aşağıya. Allah'tan bucur cabuk kendine geldi de toparlandik. Yetiştik tabi de ben niye böyle bir hata yaptım onu bilmiyorum. Boşluğuma geldi sanırım. Yorgun anneler dinlensin istiyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder