Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

18 Temmuz 2015 Cumartesi

Yaşasın bayram :)


Geçen yıl bu zamanlar hayatımın rotası bambaşka bir yöne kaymaya başlamıştı. Ha bu beklenmedik bir durum muydu?  Aksine uzun zamandır benim de kendimden beklediğim bir karardı. Zira bir insan eşinden evet vazgecebilir ki bu durumu hem kendimde hem karşı tarafta fazlasıyla gördüm. Ancaak,  600 km yol gelip 15 aylık minigi görmeden kendinden beter aile bireyleriyle bir 600 km daha yapıp bana cehennem olan o şehre dönmenin asla ama asla mantıklı bir açıklaması olamazdı. Yakın olduğum insanlara detaya girmeden yaşadıklarımı anlatırken söylediğim ilk cümle "ben bu dünyada cehennemi gördüm" oluyor. Evet fiziksel şiddet asla yaşamadım. Olsaydı hersey çok çok daha önce biterdi. O kadar da değil yani. Ama psikolojik olarak her türlü işkenceye maruz kaldım. Herneyse sonuçta geçen ramazan bayramında İpler tamamen koptu, kararlar verildi,  gereken sinir krizleri,  ağlama nöbetleri yaşandı. Yeniden yola koyulma gücü bulduğumda da adımlar atıldı. Sonraki altı ay kadar bir zaman zarfı ise apayrı bir yaşamdı benim için. Evimi ayırdım. Oğlumu kucağıma aldım, ailemin sonsuz yardımı ve desteği ile yeni bir sayfa açtım. Sayginligiyla tanınan aileme bunları yaşatmak çok koydu bana ama onlara da hep aynı şeyi söyledim: "Bunların olmaması için çok çabaladim,  özür dilerim. " Sonrasında dava açıp tarih beklemeler, dilekçelerde yazılmış üçüncü sınıf senaryoları okuyup sinirlenmeler,  bir yandan tek maaşla ev kirası, oğlumun bakıcı masrafı, faturalar vs... Ama dedim ya ailem maddi manevi hep yanimdaydi. Maddi olarak birsey almadım çok şükür. Bu da benim kararımdi. Bu anlamda şanslı gruptanim. Çünkü benim durumumdaki pek çok kadının yalnizlastigini biliyorum. Ağır Ceza hakimi abimin kizkardesinin adlî işlerinin peşinde koşmasi da ayrıca bir ironikti. Neyse sonuç olarak dogdugum, büyüdüğüm,  okuduğum, kpss' ye asilip ilk seferde kadrolu atanmayi başardığım şehrime geri döndüm. Arada çok numaralar gördüm. Yaşadıklarım olmasa bu Oscarlık oyunlara ikna bile olabilirdim. Yine de oğlum için tepki vermedim ve sadece izledim.
Aradan bir yıl geçti. Yine bir Ramazan Bayramı. Bu kez geçen bayram gibi değil dedim. Herşey süt liman. Kılıçlar kınlarına çoktan kondu. Ateşkes ilan edildi. Oğluma bayramliklar aldık. Dayısı ve esi süper şahane hediyelerle geldiler. Bayramın ikinci günü karar gereği oğlum babasını görecek. En güzel takımı da o güne ayırdım. Yalan değil bilerek yaptım. Maddi destekten ölümüne kaçınan insanlar görsün diye. Bunu saklayacak değilim. Hep de böyle yaptım. Dün bayramın ilk günüydü. Öğlen bir sms. Telefonla görüşmeyi reddediyorum ben, sesini duymak veya herhangi bir şekilde iletişim kurmak istemiyorum. Ondan gelen mesajları sadece okuyorum ve tabi ki çoğunlukla cevap bile vermiyorum. Herneyse sms demiştim.  "Oğlumu görmeye gelemiyorum." Bahanesiyle tabi. Yersen ... Benim aklımda ise tek bir düşünce var.  Koskoca bir yıl, onca yaşanmış yıpratici olaylar, hah tamam oğlum babasıyla "kaliteli" zaman geçiriyor artık diye sevinirken, o koca yılda hiç mi birsey değişmemiş? Yok malesef ... Üzgün muyum? Kendim için asla. Bana ne? Ama belli etmese de üzgün olduğunu bildiğim minicik bir yürek var. Bu da demek oluyor ki yaşasın ekstra eğlence, ekstra oyun parkları ve plajlar :)

9 yorum:

  1. Mutlu bayramlar efendim :) :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler efenim, sana da mutlu daha mutlu bayramlar.

      Sil
  2. heey ben de izmirliyim yaa. istanbıulda yaşayan izmirli. göztepeli işte. :) geçmiş olsun demek ki böylesi daha iyi olmuş. belki babası zamanla daha olumlu bir ilişki kurar çocuğuyla. bizde erkeklerin büyümesi olanaksız yaaa :) izmirde boşanma oranı çok yüksek. türkiyede birinci ya. yanılmıyorsam %50. yani her iki evliden biri boşanıyomuuş :) bayramda iyi tatil yapmışsınızdır umarıım :)

    YanıtlaSil
  3. heey ben de izmirliyim yaa. istanbıulda yaşayan izmirli. göztepeli işte. :) geçmiş olsun demek ki böylesi daha iyi olmuş. belki babası zamanla daha olumlu bir ilişki kurar çocuğuyla. bizde erkeklerin büyümesi olanaksız yaaa :) izmirde boşanma oranı çok yüksek. türkiyede birinci ya. yanılmıyorsam %50. yani her iki evliden biri boşanıyomuuş :) bayramda iyi tatil yapmışsınızdır umarıım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aa izmirliler istanbul'da hayatta kalmakta zorlanıyor diye duymustum:) ben de bornova da büyüdüm ama Goztepe'ye de hakimim. Ben bizim için en doğru kararı verdigime inanıyorum. Yoksa daha berbat sonuçlanabirdi pek çok şey. Ayrılık aşamasında ne kadar çok boşanan olduğunu farkettim ben de. Durumun dışındayken farkında olmuyormus insan. Ben meslegimden dolayı uzun bi tatildeyim zaten. Şanslı gruptanim. Bayram da keyifliydi:) umarım senin de öyle olmuştur. ..

      Sil
  4. izmirliler için istanbul sert evet :) öğretmensin :) ben de bayramda büyükadaya gittim geldim günübirlik. eh izmire eb benzeyen yer işte :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet öğretmenim. Sen de ne güzel Buyukada benziyorsa iyi gelmiştir mutlaka:) benim pek istanbul kültürüm yok, ilgi de duymuyorum açıkçası:)

      Sil
  5. Çalıştığım okuldan arkadaşım da boşanmak istiyor ama piç kocası, kızın üstüne bit ton kredi çektiği, sağa sola borçlandırdığı için, ve de en kötüsü ailesi ''Kendi düşen ağlamaz'' dediği için boşanamıyor.
    Anne babanı, mızmız ihtiyarlar olduklarında bile sevgisiz, ilgisiz bırakma. En iyi muameleyi hak ediyorlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tüh arkadasin için üzüldüm. Aslında hukuki bi çıkar yol vardır mutlaka. Artık düz mantık islemiyor yasalar. Krediyi çektim öde ulenn değil yani. Umarım o da kurtulur...

      Sil