içerde çocuk var

Bayram tam da düşündüğüm gibi oldu. Benim bucurun duygusal açlığını kapatmak için ekstra eğlencelerle dolu bir bayram geçirdik. Ben zaten hali hazirda tatilde olduğumdan tatil bakımından pek birsey değişmedi tabi ama bayram ruhu ayrı bir heyecanlandıriyor insanı yine de. Yukardaki kare de yine benim minigin denizle yaşadığı büyük aşkın göstergesi bir kare. Ama tüm cocuklar bu kadar şanslı olmayabiliyor. Artık ne kadar şanslıysa...
Aslında bu yazıyı yazmamın nedeni başka birşeyden bahsetmek. Hayatım boyunca belli donemlerde hep kendi hayatımın dışında birilerinin hayatını da düzeltmek, insanlara bu konuda yardımcı olmak adına somut bir gayret içinde oldum. Ki herkesin boyle olmasi gerektigini dusunenlerdenim. İlk olarak üniversitede TOG için gönüllü çalıştım. Maddi yardımda bulunacak durumda değildim bu nedenle de öğrenci halimle gönüllü olarak birseyler yapmaya çalıştım. Sonra birgün yanımdaki başka bir arkadaşla afiş asma konusu yüzünden tartışınca o gün tüm çalışmalarımı bıraktım. Zaten hiç grilerim olmadı. Siyahların ve beyazlarin arasında gidip geldim. Herneyse; Toplum Gönüllüleri için çalışmayı bırakınca boş durmadım tabi. Daha sonraki zamanlarda da "Sesli Kitap Gönüllüleri" için çalıştım. Bunun mantığı da görme özürlüler için internet ortamında kitap okuyup bu kaydı siteye yüklemek seklindeydi. Araya başka başka çalışmalar da girdi. Köy okullarindaki öğrencilere kardes okullar bulup kırtasiye, oyuncak ve giysi yardımı da yaptık çok fazla. Çocukların en çok beklediği şey oyuncakti elbette ki. Simdi de baska bir yardim organizasyonu kesfettim. Cezaevinde annesiyle birlikte mahkumiyet yasayan cocuklar icin anaokulu yapma projesi. Bu cocuklarin hicbir gunahi yok. Anneleri evet suclu olabilir, suc islemeye mecbur kalmis da olabilir fakat onlarin hic ama hic sucu yok. En aciklisi da bu cocuklar 6 yaşına kadar anneleri ile kalıyorlar, sonrasında sahiplenecek bir akraba vs yoksa Sosyal Hizmetler devreye giriyor. Iste 6 yaşına kadar cezaevinde kalan bu cocuklar kısıtlı süreler için anaokuluna gidiyorlar fakat tekrar demir parmakliklar arasına dönüyorlar. Bu projeyle cezaevi bünyesinde, bu cocuklar icin okullar yapilmasi hayali var. Bence www.icerdecocukvar.com adresinden bir inceleyin derim. Blogumun takipçi sayısı çok değil, zira benim de takip ettigim blog sayisi az fakat pek cok blogu okuyorum. Ancak istatistiklerden günlük okunma sayısının oldukça fazla olduğunu görüyorum. Buraya baktiktan sonra yukardaki siteye bir göz gezdirseniz? :) ayrıca bu röportaj da bu hafta yayınlandı. En azından bunu okumak size fikir verecektir.