Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

19 Mart 2015 Perşembe

Gece yarısı challenge'ı !!!

Kuzenim P ' ye ithafen; bu da benim gece "challenge'im":

Saat 04:05 "annee yimik yediyy" diye sayiklayarak uykudan uyansin;
Saat 04:07 uyanma tamamen gerçekleştikten sonra bağıra bağıra ağlamaya başlasın.
Saat 04:10 hiçbir sakinleştirme çabam sonuç vermesin. "Hadi gel kucağıma küçük kurbağayı söyleyeyim,  tamam bağırma kırmızı başlıklı kızı anlatayım ister misin? Tamam onu da anlatmayayim ."
Saat 04:15: yataktan çıkıp yanıma gelsin "anne talk (kalk)" diyerek elimden tutsun karanlikta evin içinde dolaşalım.
04:17: "anneanneee" diye tuttursun. Onun odasina gidelim.  Anneannenin kiyamayip "gel benle uyu" teklifini de beğenmesin ve tekrar ağlamaya başlasın.
04:22: zorla kendime çekip sarilayim, başını sonunda omzuma koysun, sallana sallana, ope koklaya sakinleştirmeye çalışayım.
04:25: su içmek üzere mutfağa gidelim. Uykusu iyice açılmasın diye hiçbir ışığı yine açmadan mutfakta su içelim.
04:27: yatağa dönmeyi kabul etsin. Koluma sarilsin. Onun kafası benim çeneme dayali tüm masal ve şarkı isteklerini yerine getireyim.
04:40: lokumcuk uykuya dalsin, ben de "acaba kreşte yemek yerken üstüne döktü de; bu yuzden onu azarlamış olabilirler mi? Neden anne yemek yedir diye ağladı?  Ya da yeterince yiyemedi, küçük olduğundan tekrar isteyemedi ve aç aç mi öğle uykusuna yattı?  Yeterince özen gösteriyorlar mi?" Şeklinde düşüncelerle vicdan azabıyla dolayim. Bunu nasıl öğrenebilirim diye fikir yürütmeye başlayayım.  Ama tüm bu süreçte sakinligimi koruyabildigim için kendimle gurur duyuyorum, o ayri.
saat 05:00: uykum tamamen kacsin, öğlen okula gitmeden bebisin okuluna yemek saatine denk getirecek şekilde uğramaya kesin karar vereyim. saat 07:30 ' da alarmla zor uyanıp oğlumu hazirlayayim. 100 değilse de bir 90 haketmisimdir sanırım. ..

2 yorum:

  1. oyy oy... aklıma geldi... ben de yavrumu 20 aylıkken kreşe başlattım.. yarım günle başladı.24 aylık olur olmaz tam gün.. ve hala devam..yakında 3,5 olacak..
    ilk zamanlar hep mutlu mu mutsuz mu diye incelemekten anlamaya çalışmaktan yoruldum...çok şükür herşey yolunda gitti..okulu öğretmenini çok seviyor.. dilerim minik meleğiniz de mutludur ve iyi insanlar bakıyordur orda ona.. vicdanlı şefkatli insanlar..
    http://loveandsmile.wordpress.com/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benimki hala alışma sürecinde sanırım. Hastalıklardan ara ara gidince böyle oldu ne yazık ki. Guzel dilekleriniz icin tesekkurler. Sizin adınıza sevindim:))

      Sil