Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

10 Mart 2015 Salı

abimm

"Abimm" adında bir Türk filmi vizyona girmişti birkaç yıl önce. Zihinsel engelli bir adamın; adam diyeceğim çünkü başroldeki iki kişi de koca adamlar, abisine nasıl baglandığını,  nasıl onu kahramanı yaptığını anlatıyordu.  Çok sevmiştim. Çok etkileyici, hatta duygusal olarak beni yormus bir filmdi. Benim abim de benim için kahraman. Babamın yerini çoktan almış bir güçlü erkek rol-model. Babamın ciddi ve kalıcı bir rahatsızlık geçirmesinden bu yana sorumluklari ne yazık ki arttı.  Gerçi babam saglikliyken de her ne kadar iyi bir baba olmaya çalışsa da daha çok kendine dönük bir hayat sürdüğünden babamdan çok abim bana yardımcı olurdu. Mesleğinden ötürü çevresi geniştir ve her problem için arayacağı, fikir alacağı veya yardım rica edeceği yakın arkadaşları vardır. Bu da önemli bir avantaj insan hayatında. Akademik başarısı hep yüksekti.  Ders çalışmayı seven insanlar vardır ya, hani kapanıp çalışıp,  başarılı olmayı sevenlerden. Karakter olarak da belki abim olduğu için tarafsız bakamadigimdan, onun kadar dürüst bir kadın veya erkek henüz tanımadım. Benden beş yaş büyük ve bu yasina kadar bir kez bile yalan söylediğine şahit olmadım. Ben onun kadar dürüst değilim mesela. Önceleri farklı durumlar için,  pacayi kurtarmak için yalan soylemisligim  cok var. Bu da itiraf.com olsun. Ama cok uzun zamandir kimseyle beyaz bile olsa yalan soyleyecek bir durumum olmadi. Onun aile içindeki bu tutumunu iş hayatında da fazlasıyla gösterdiğinden adım gibi eminim. Şimdi de oğlumun babasını kendisine örnek almasından, rol-model onu secmesinden deliler gibi korkarken, onun da en hatta tek sevdiği erkek kişinin dayisinin olmasi benim için bir teselli. Benim problemlerimle o kadar çok uğraştı ki kendi hayatını belli dönemlerde askıya aldı.  En sinir bozucu haberleri bile o kadar da önemli değilmiş gibi bana anlatıp kendisinin durumun zorlugunu tek başına yüklendiğini farkettigimde yaşadığım üzüntü tarifsizdi. O benim çocukluk arkadaşım.  Yastıkla tekmelemece oynadığım kardeşim.  Tavla oynamak için sabırsızlıkla birbirimizi beklediğimiz oyun arkadaşım.  Genç bir kızken anne ve babama karşı özgürlüklerimi savunan abim. Arkadaşlarımın tabiriyle "ailemizin hukuk danışmanı". Annesinin bir tanecik oğlu. Kardeşinin mutsuz bir evlilik yapacagindan adı gibi emin olduğu için tüm aşamalarda bu evliliğe karşı çıkan ama o zamanki coskuyla iyi birsey yapiyormus gibi onu dikkate almayan beni uzuntuyle izleyen ve sonraki kotu zamanlarin hepsinde hep ilk aradigim kisi olan duyarlı ve öngörülü abim. Benim sacmasapan tepkilerimi daima olgunlukla karşılayan abim. Doğum Günlerimiz arasında tam bir hafta olduğu için küçükken annemle babama "dogumgunlerimiz arasinda sadece bir hafta varsa neden benden bu kadar buyuk" diye sorduğum abim. Bugün onun doğumgünü. Iyi ki doğdu.  Iyi ki onun kardeşiyim. Onun bu blogdan haberi bile yok. Belki ilerde bir gün ona bahsederim ve yazdiklarimi gorur.
Seni seviyorum abimm.

--aaabii, elimin şurası bastırinca çok aciyoo:((
-- bastırma sen de o zaman.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder