5 nisan

Benim bal oğlum,  pamuk oğlum... seni karnimin içinde değil de artık sıcak kucağımda büyütmeye başlayalı tam iki yıl oldu. Iki büyük yıl boyunca seni hep sarmaladim; hep sımsıkı kucakladim.  Çünkü benden başka seni göğsüne bastirip kalbine sokmak isteyecek pek kimse olmadı. Anneannenin ve dayinin hakkını yemek istemesem de eylül ayına kadar hep basbasaydik senle. Resmen "kimsemiz yoktu". Beni her uykusuz bıraktığın gece, yemek yemek istemediğin her öğün, birazcık dinlenmeye ihtiyacimin olduğu her an sana bağırmaya yeltendigim her saniye sana daha sıkı sarildim.  Çünkü bunu sana ve bana yapacak birbirimizden başka kimsemiz yoktu. sana kizdigim her an kendime daha çok kızdım.  Çünkü senin benden başka bir ailen yoktu. Hamileliğimden itibaren ikimiz hep basbasaydik.  Sevgini kimseyle paylaşmamak her ne  kadar şahane bir duygu olsa da bu bencil davranışı ben secmedim. Buna mecbur bırakıldık. Seni minicik bir bebekken ve sonrasında sevgi ve ilgi açlığına mahkum eden o insanların hep inatla tam gozlerinin içine baktım.  Ne kadar yerin dibinde olduklarını anlasınlar diye. Ama anlamadilar. Anlamayacaklar...
Onlar kendi kısır döngülerinde dönüp duracaklar ama hiçbir zaman bilmeyecekler ki kısır döngü asla yok olmayacak, sadece genişleyecek.  Aynı noktadan defalarca geçecekler fakat zamanla bunu farketmeyecekler bile. Yaşlanip göz bozulması bahanesinin ardına saklanacaklar ve gormeyecekler bile...Ama biz ikimiz her yıl bir öncekinden daha güçlü olacağız.  Daha umutlu. Ve umuyorum ki daha umursamaz. .. sen benim en degerlimsin. Kendini koltukta aşağıya attiginda yetişip kafanın altına elimi koymamin sebebi de bu. Insan olarak, kadın olarak en büyük sinavimsin. Düşe kalka geçmeye çalışıyorum.  Bazen yere kapaklaniyorum. Bazen yıgılıp kalkamiyorum. Ama mecburum. Nasıl böyle bencil davranabilirim ki. Kanayan dizlerimle tekrar yürümeye çalışıyorum sana tutunarak. Ve inadına kimseden nefret etmiyorum. Çünkü biliyorum ki nefret korkaklarin tek intikamidir.  Yok saymaya çalışıyorum.  Görmezden gelmeye. Saygı falan da duymuyorum. Tek amacım ikimizin mutlu bir geleceğe sahip olmasi. Maddi ve manevi tüm çabam bunun üzerine.
Yıllar geçsin.  Inşallah sağlıklı bir şekilde ben senin büyüdüğünü goreyim, sen de benim yaslandigimi gör. Sen ruh sağlığı yerinde dürüst ve iyi niyetli bir gence dönüş. Kadınlara saygı gösteren,  hirpalamak yerine yaralarını saran bir erkek ol. Fiziksel ve psikolojik olarak kimseye zarar verme. Inşallah sana bu özellikleri kazandirabilirim. Çünkü bir erkek annesi olarak işimin ne kadar zor oldugunun farkındayım.
Seni herseyden çok seviyorum bebeğim. Senin için canımı veririm. Insan hayatı evet kıymetli.  Ama iyi bir amaca hizmet ettiği sürece. ..senin mutluluğun da benim tek amacım. .. iyi ki dogdun bir tanem...