Yola Devam

Yoo hiç yorgun değilim. 

Hasta olabilirim. Hatta mide bulantısından dışarıya adım atamayacak kadar kötü. Ateşim bir türlü düşmüyor da olabilir.

Oğlumun öksürüğü bir türlü geçmiyor da olabilir. Neden neden diye panik halde felaket senaryoları kafamda oradan oraya köşe kapmaca oynuyor da olabilir. Olumlu bir şey söyler diye doktorun gözünün içine bakıyor ve sonunda allerji bu deyip elime bir e-recete numarasi tutusturmasini da izliyor olabilirim. Tüm bunlar olurken oğlumun bu sabah uykudan uyanır uyanmaz ilk söylediği şey "annicim babam beni bırakmaz di mi" de olabilir. Yine de sogukkanlilikla karşılıyor ve onu tatmin edecek cevaplar veriyor olabilirim. Depresyondaki gelinin abimin kalbini paramparça edişini uzaktan sessizce izliyor ve bebekleri bir kaç aylık olana kadar başka krizler yaşamamaları için dua ediyor olabilirim. 

Tipik "beni kimse sevmiyor, ne kadar yalnızım" triplerine sil baştan girmiş de olabilirim. Yetişmem gereken bir sürü şey ve bazı günler girmem gereken 10 saat ders olabilir. Müdür türlü çeşit ego tatmini için bizi harcıyor da olabilir.
Babamı çok ama çok özlüyor da olabilirim.

Yine de koşturmacadan kaçmıyorum. 

Hastalığımi ayakta atlatiyorum. 

Oglum için umutsuzluğa kapılmıyor ve ilaçları düzenli kullanirsam kesin geçer, üzme kızım kendini diyorum. 

Oğluma anne baba temalı uygun cevaplar vererek en az hasar alması için çabalamaya devam ediyorum ki; daha yeni başlıyoruz farkindayim. 

Abim için kendisinden daha çok üzülmekten kendimi alikoyamasam da; koca koca insanlar, bir hal çaresi bulurlar sanırım diyip sakin kalmaya çalışıyorum. 

Bugün ölsem arkamdan gözyaşı dökecek yine de iki üç kişi vardır be diye düşünüyorum. Yorgunlugumu,

Allah'tan para kazanabildigim bir işim, bir mesleğim var da kosturuyorum diye benden beklenmeyecek bir Optimist bakış açısı ile geciştirmeye çalışıyorum. Kim takar müdürü diyip kulaklarımi tikayip sınıfa giriyorum. Babam için de çok çok dua ediyorum. Çoğu zaman içimden, kabri basinda da yuksek sesle onunla konuşuyorum. Olup bitenleri anlatıyorum. Delilik mi? Bilmem belki ...

inanılmaz yağmur yağan bugünlerde kimse islanmasin diye yavaş araba kullanıp kaldırımlardan uzak duruyorum. Işte bir şekilde yüreğime güneş koyuyorum, yüreğime yıldız koyuyorum,  yola devam ediyorum.