yazz

Birkaç gün önce bir arkadaşım tatilin nasıl gittiğini sorduğunda ona günleri karıştırma eşiğini geçtiğimi söylemiştim. Aynen de öyle. Malum biz öğretmenler yılda 6 ay tatil yapıp (!) Yatarak maaş aldigimiz için bir yerden sonra hangi günde olduğumuzu kestirmek için birkaç saniye düşünmek zorunda kalıyoruz. Bu eşik bende hemen hemen temmuz sonlarına denk gelir daima. Ve hep derim ki "İlkokula başladığım günden bu yana hep okuldayim."

Şu ara benim bucur le en büyük zevkimiz birlikte kitap okumak. Kitap dediysem boyama kitabının resimlerini incelemek, bitmeyen sorular sormak veya resimli masal kitabının resimlerine bakıp kendi kendine hikâye anlatıp bana onaylatmak. Bu durum benim kitap okuyup onun oyuncaklarla oynaması durumuna geçebiliyor. Yazlık evimizin kocaman bir bahçesi var ve orada onu daha özgür birakabiliyorum haliyle. Kirlenme konusunda da aynı şekilde. Hele ki kedi köpek kardeşliğimiz yine had safhada. Arkadaşıma bembeyaz bir kediyle yanyana oturmuş fotoğrafını yolladigimda "kedi heykeli mi o, nasıl öyle yakın oynayabiliyorlar" demişti. Ana oğul denize olan sevgimiz zaten bir başka. Sonuc olarak ufak tefek sıkıntıları saymazsak son 5 yılın en rahat tatilini geçirdiğimi söyleyebilirim. Ben de azıcık da olsa kendimi dinleyebiliyorum. Uyku saatlerinde özellikle. Yoksa günün diğer saatlerinde full mesai. Benim bucurun baya çenesi düşük. Sürekli sorular. Bazen başımdan savmak için gecistiriyorum. O zaman da herşeyin farkında ve "annecim duy beni!" diyor. Kiyamiyorum elbette. Soru-cevap tekniğiyle bir süre daha boğuşmam gerekecek sanırım. Ama olsun sağlıklıyız ya...
Sonradan not: ilk satırda "bir arkadaşım" diyerek bahsettigim arkadaşım Demir Bey  e de sevgilerimi sunuyorum:)