Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

12 Nisan 2016 Salı

Kuşlar

Tam üç senedir anneyim. Aynı zamanda kendi mesleğimden  ötürü çocukların pek çok davranışını çözdüm diye düşünüyorum. Bazi noktalar hala eksik tabi ama mesela nasıl oluyor da ufaklıkların gözünü açar açmaz yataktan fırlayıp oyun oynamaya başladıklarını anlayabilmiş değilim.  Bu modeller anında güne baslayabiliyorlar. 
Bu sabah yine erken saatte bucurun servise binmesi için evden çıktık. Servisi kaçırma korkusuyla ben acele acele sokağın karşısına geçmeye  ve ufaklığı da oyalanmadan yürütmeye çalışırken kızmaya ve sinirle seslenmeye hazırlanıyordum.
Benimkinin yüzü havaya dönük boş boş bakarken gördüm.
E hadi ama, servis bizi görmeden geçip gidecek şimdi, dedim.
Benim minik melek de, yine yüzü gökyüzüne dönük, gözlerini kırpıştırıp  gülümseyerek
"Annecim dünyada  ne kadar güzel kuşlar var böyle baksana?" Dedi.
Bende ve hatta bizde eksik olan şey işte bu yaşam enerjisi. Bütün küçük minnoslarda da hep böyle yüksek olur umarım.

4 yorum:

  1. ay onun o küçük ağzından çıkan felsefeye kurban olurum :))

    çelınc yapıyoruz bak, sen de gelsene!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağol ablası:))
      Oluur. Seve seve hemen damliyorum şekerim.

      Sil
  2. Çocuk için dış dünyada keşfedilmeyi bekleyen çok fazla şey var çünkü. Sesler, renkler, hayvanlar vs..

    Kendisi farkında bile olmadan çaık bir algıyla gözlemliyor. Oysa biz kuş türlerini çoktan tükettik. Ama asıl mesele ne biliyor musunuz? Koşuşup durduğumuz günlük yaşantımızda insan bir kaç saniye de olsa etrafına bir bakmalı. Hayata bakmalı. Yaprağın kıpırdayışına, kuşun kanat çırpışına gökyüzünün mavisine.
    *soğuk oda*

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sorunlarımiz hayatlarimiZi öyle esir almış ki, bir zamanlar kendimizin de çocuk olduğunu unutuyoruz. Büyümeye ne meraklıymışız. Haklısın, unuttuğumuz her şeye daha dikkatli bakmaliyiz. Tutunmak için bahanelere ihtiyacımız var çünkü.

      Sil