Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

2 Ağustos 2015 Pazar

Sal gitsin mi?

Fazla kontrollü olmak iyi değil biliyorum. Son birkaç aydır yaptığım gibi kendine göz actirmamak, sürekli birkaç hamle sonrasını düşünerek hareket etmek, sonunda da paranoyak bir ruh haline bürünmek. Kendi haline bırakayim kendimi dedim. Nasılsa yogun bir dönemde değilim, en kötü ne olur dedim. Kötü birsey oldu mu? Bilmem ... Olmadı sanırım. Ancak Entropi yasası tüm gücüyle işledi hayatımda. Doğal akışına bıraktığım herşeyde alt-ust olma eğilimi sezmeye başladım. Demek ki kalbimi asla doğal şartlarda bir başına birakmamaliymisim. Olağan hali bozulmaya başlayabilirmis. Ve ben farkında bile olmayabilirmisim. Üniversitede ogrenciyken çok sert müzikler dinlerdim. Mezun olup hanim hanımcik öğretmen kız olunca kendime dedim ki; " aha, korktuğum şey olacak ve ben de birgün heavy metalden jazz dinlemeye evrilecegim." Oldu mu? Eh tam olarak değil. Yine okula Converse'le gittim uzun süre. Müzik zevkim de Radiohead, Depeche Mode tarafina kaymaya başladı. Halen de aynı çizgi de devam ediyor. Hala telefonumdan tüm parçaları silip yenilerini yüklerken "Weird fishes"a dokunmuyorum ve her dinleyisimde de farkinda olmadan gözlerimi kapatıyorum. Tüm hassasligimla gidiyorum geçmişe. Herzaman derim ki bir annenin çocuğuna yapacağı en büyük kötülük balık burcu olmasına sebep olmak. Hep güçlü durmaya çalışan bir balık olarak işim daha zordu daima. Bambaşka bir yerden görüyordum herşeyi. Bu da hayatımı zorlaştırıyordu dürüst olmak gerekirse. Profesyonel bir arkadaşım psikotik gen'e sahip olduğumdan emin olduğunu söylemişti. Yani normalden daha fazla bir farkındalık ve bu çoğu zaman rahatsız edici olabiliyormus. Ama bence artik o etkide değilim ve daha düzüm. Şimdi "bilmemek mutluluktur" mottosunu benimsedim. Öyle ki whatsapp'ta son görülme saatimi bile bu yüzden kapattım. Kimseyi bilmeyeyim,kimse de beni bilmesin diye. Bu en minimalize edilmiş örnek tabi. Geniş boyutta da faydasını görüyorum bu düşüncenin. 
Kendimi birakmak istiyorum. Yaşayıp göreyim bazı şeyleri, yine eskisi gibi duygusal olarak cesur olayım hatta yanımdakileri yureklendiren kisi olayim istiyorum. Fakat cok zor... Ne olursa olsun, uzaktan da olsa kalbimin kontrolünü bırakma lüksüm yok benim. Direkt olarak kendimi salma, bakalım görelim ne olacak diyebilme lüksüm yok. Ve bunun ömrümü kisalttigina bahse girerim...

3 yorum:

  1. ay yaa annesin tabi ondan bunlar. bi deee kimseyi takma boşveeer :)

    YanıtlaSil
  2. ay yaa annesin tabi ondan bunlar. bi deee kimseyi takma boşveeer :)

    YanıtlaSil