276

Elimdeki sıra numarası 276'ydi. Küçücük kağıtta "sırada 30 kişi var" yazıyordu.  Ortama baktım.  I-ih hayatta 30 kişi yoktur dedim. Erteleyip sonra gelmek yerine beklemeye karar verdim. Tahmin ettiğim gibi 10 dakika içinde sıra bana geldi.  Ankara'da en zor günlerimi geçirdiğim, kiracısi olduğum dairenin doğalgaz teminat ücretini de aldım ve böylece bana  Oglumdan ve güzel 3 arkadastan başka tek bir mutlu ani vermemiş olan bu sehirle maddi tüm bagim kopmuş oldu-cok şükür-.  O kadar çok dua ettim ki Memleketim izmir e dönebilmek için. .. hep "hayirliysa olsun" diye dua ederken bir yandan da Allah'ım nolur hayırlısı bu olsun diyordum. Çok çektim yahu... sadece ben değil.  Bu zor zamanlarda beni ve minisimi yalnız bırakmamak adına tüm düzenini bozup yanımda olan ailem de çok çekti.  Hatta belki hicbirseyin henüz farkında olmadığını düşündüğüm bidigim da çekti.  Ama bitti. Çok az kişinin dayanabilecegini düşündüğüm yaşanmış onca korkunç anıdan sonra gelen bir boşanma ki halen devam etmekte, yıpratici dünya kadar olay... Bu blog bundan sonraki umutlu günlerimin günlüğü niteliğinde olacaktir-insallah-  Bilginize cümle alem...